Авторы
•
Леронов Лемон Леронович

Леронов Лемон Лерон улы (Ләбиб Лерон)

Леронов Лемон Лерон улы (Ләбиб Лерон) 1961 елның 11 ноябрендә Татарстанның Мөслим районы Түреш авылында дөньяга килә. Бала чагы Актаныш районының Олы Имән авылында уза. 1969-1979 елларда Олы Имәннең - башлангыч, Югары Яхшыйның - сигезьеллык, С.М.Киров исемендәге совхозның урта мәктәбендә белем ала. 1979 елда Казан дәүләт университетының тарих-филология факультетына укырга керә. Аның журналистика бүлеген 1984 елда тәмамлый. Университетта укыган елларында ук Л.Лерон «Яшь ленинчы» (хәзерге «Сабантуй») газетасы редакциясендә эшли башлый. 1986-1988 елларда Татарстан Язучылар берлегендә СССР Әдәби фондының Татарстан бүлеге директоры вазифасын башкара. Берара яңадан «Яшь ленинчы» газетасы редакциясендә - әдәбият-сәнгать бүлеге мөдире, Татарстан телевидениесенең балалар өчен тапшырулар редакциясендә мөхәррир булып эшләп ала. 1989 елдан балалар өчен чыга башлаган «Салават күпере» журналында әдәбият- сәнгать бүлеге мөхәррире хезмәтендә. Л.Лерон әдәбиятның төрле жанрларында яза. Ул - балалар өчен «Яңгырның ял көне» (1988), «Транзистор үч ала» (1989), «Тәгәрмәчле чана, яки Әкият боткасы» (1933), «Таһир маҗаралары» (2000), «Кояшны кочкан малай» (2004) исемле китаплар авторы. Аның «Чәпәләй белән Тәпәләй», «Аңгыра сарык җүләре» дигән пьесалары Әлмәт театры сәхнәсендә куела, ә «Урмандагы тамаша», «Без барабыз бәйрәмгә» пьесалары Татарстан телевидениесеннән күрсәтелә. Өлкән укучылар аны «Күрше тавыгы», «Сине генә сөям», «Шайтан шаяруы», «Бәллүр төн» кебек повесть-хикәяләр авторы буларак та беләләр. Л.Леронның аерым әсәрләре рус теленә дә тәрҗемә ителә. 1987 елда Мәскәүнең «Современник» нәшрияты бастырып чыгарган «Середина земли родной» дигән күмәк җыентыкта бер бәйләм шигырьләре урнаштырыла. Л.Лерон - Татарстан Республикасының атказанган сәнгать эшлеклесе (2002). 1994 елда юмористик әсәрләр циклы өчен әдип Татарстан Язучылар берлегенең Ш.Маннур исемендәге, 2000 елда балалар өчен язылган китаплары өчен А.Алиш исемендәге әдәби премияләренә лаек була. 2006 елда - «Чыктым аркылы күпер» исемле китабы өчен аңа Татарстан Язучылар берлегенең Ф.Хөсни исемендәге әдәби премиясе, 2007 елда «Кояшны кочкан малай» исемле китабы өчен М.Җәлил исемендәге Республика премиясе бирелә. 1990 елдан - Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы.

Леронов Лемон Леронович

Леронов Лемон Леронович (Лябиб Лерон) родился 11 ноября 1961 года в деревне Тюрюш Муслюмовского района Татарстана. С 1969 по 1979 год он учился сначала в начальной школе в деревне Улиманово, затем в восьмилетней школе в деревне Верхнее Яхшеево и, наконец, в средней школе в поселке совхоза имени С.М.Кирова. В 1979 году он поступил на историко-филологический факультет Казанского государственного университета.
В 1983 -1986 годах и в 1986 -1989 годах Л.Лерон работал в редакции газеты «Яшь ленинчы» (ныне «Сабантуй»), где с 1988 по 1989 год заведовал отделом литературы и искусства. В 1986- 1988 годах он являлся директором Татарского отделения Литературного фонда СССР. В 1989 году перешел работать в редакцию журнала «Салават күпере» на должность заведующего отделом литературы и искусства.
Л.Лерон пишет преимущественно для детей. За короткий срок им было издано пять детских книг: «Яңгырның ял көне» («Выходной у дождичка», 1988), «Транзистор үч ала» («Месть транзистора»,
1989), «Тәгәрмәчле чана, яки Әкият боткасы» («Сани на колесах, или Каша из сказок», 1993), «Шүрәле шаяруы» («Проделки Шурале», 1996), «Таһир маҗаралары» («Приключения Тагира», 1999). Спустя несколько лет, в 2004 году, была издана книга «Кояшны кочкан малай» («Я обнимаю солнце»), в которую вошли стихи, песни, сказки, пьесы-сказки, комиксы писателя.
Пьесы-сказки Л.Лерона «Урмандагы тамаша» («Чудеса в лесу»), «Чәпәләй белән Тәпәләй» («Чепелей и Тепелей»), «Аңгыра сарык җүләре» («Ягненок-дурачок»), «Без барабыз бәйрәмгә» («Мы идем на праздник») и др. вошли в репертуары театров, транслировались по телевидению.
Взрослым читателям Л.Лерон посвятил подборку стихов в переводе на русский язык, вошедшую в коллективный сборник «Середина земли родной», выпущенный в 1987 году московским издательством «Современник». Он также автор таких книг, как «Сине генә сөям» («Люблю только тебя», 1997), сборник эпиграмм и пародий на современных татарских писателей «Күрше тавыгы» («Соседская курица», 1990).
Л.Лерон - Заслуженный деятель искусств Республики Татарстан (2002).
Он стал лауреатом целого ряда литературных премий: в 1994 году - премии Союза писателей Татарстана имени Ш.Маннура (за цикл юмористических произведений), в 2000 году - премии имени А.Алиша (за детские книги), в 2006 году - премии имени Ф.Хусни (за книгу «Чыктым аркылы күпер» («Шиворот на выворот»)), в 2007 году - Республиканской премии имени М.Джалиля (за книгу «Кояшны кочкан малай»).
В 1990 года - член Союза писателей Татарстана.

Сортларга аеру:

популярлык

әлифба

бәя арту буенча

бәя кимү буенча

Күрсәтергә:

Каталог төре: