Хөснетдинов Фатих Хөснетдин улы (Фатих Хөсни)

Хөснетдинов Фатих Хөснетдин улы (Фатих Хөсни) 1908 елның 3 февралендә Татарстанның Саба районы Олы Мәтәскә (хәзер Теләче районына керә) авылында туа. Авылның иске мәдрәсәсендә һәм яңа совет мәктәбендә башлангыч белем алганнан соң, ул 1924 елда Казанга килә һәм М.Вахитов исемендәге күргәзмә-тәҗрибә мәктәбенең бишенче сыйныфына укырга керә. Шунда укыганда, каләм тибрәтә башлый. 1927 елда «Безнең юл» (хәзерге «Казан утлары») журналында унтугыз яшьлек егетнең «Дөнья матур миңа» исемле беренче шигыре басылып чыга. 1927-1930 еллар арасында матбугатта аның күп кенә шигырьләре дөнья күрә. 1929 елда урта мәктәпне тәмамлагач, Ф.Хөсни Казан дәүләт университетының икътисад факультетына укырга керә һәм аны 1933 елда тәмамлап чыга. 1933-1935 елларда армиядә хезмәт итә. Бөек Ватан сугышы чорында ул берникадәр вакыт «Сталин байрагы» газетасында хезмәттәшлек итә. 40-50 нче елларда язучы «Йөзек кашы» (1942), «Җәй башы» (1953), «Авыл өстендә йолдызлар» (1955) повестьларын иҗат итә. «Җәяүле кеше сукмагы» (1957), «Утызынчы ел» (1963) романнарын укучылар җылы кабул итә. «Еллар һәм юллар» (1956), «Бертуган Таһировлар» (1965) кебек пьесалары Камал театрында уңыш белән бара. 1955-1957 елларда Ф.Хөсни Татарстан Язучылар идарәсенең җаваплы сәркатибе вазифасында. Татар әдәбиятын үстерүдәге хезмәтләре өчен ул «Почет билгесе» (1957), Хезмәт Кызыл Байрагы (1968), Октябрь революциясе (1978) орденнары һәм берничә медаль белән бүләкләнә. «Гыйльмениса һәм аның күршеләре» дигән китабы өчен Ф.Хөсни 1972 елда ТАССРның Г.Тукай исемендәге Дәүләт премиясенә лаек була. 1993 елда әдипкә Татарстан Республикасы Президенты М.Ш.Шәймиев Указы белән «Татарстан Республикасының халык язучысы» дигән мактаулы исем бирелә. Ф.Хөсни 1996 елда Казанда вафат була. 1936 елдан - Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы.

Хуснутдинов Фатих Хуснутдинович

Хуснутдинов Фатих Хуснутдинович (Фатих Хусни) родился 3 февраля 1908 года в селе Большие Метески Сабинского (ныне Тюлячинского) района Татарстана. Начальное образование получил в медресе. После смерти матери в 1924 году Ф.Хусни покинул родной дом и поехал в Казань учиться. Он поступил в пятый класс опытно-показательной средней школы им. М.Вахитова. В школе он начал писать стихи.
Первое стихотворение было опубликовано в 1927 году на страницах журнала «Безнең юл» (ныне «Казан утлары»). В 1929 году, окончив среднюю школу, Ф.Хусни поступил на экономический факультет Казанского государственного университета.
В 1933-1935 годах служил в рядах Советской Армии. В годы Великой Отечественной войны писатель некоторое время сотрудничал с редакцией фронтовой газеты «Сталинское знамя».
В 1955-1957 годах был ответственным секретарем правления Союза писателей Татарии.
В 40-50-е годы он написал повести «Йөзек кашы» («Перстень», 1942), «Җәй башы» («Начало лета», 1953), «Авыл өстендә йолдызлар» («Любовь под звездами», 1955). Значительными произведениями Ф.Хусни являются романы «Җәяүле кеше сукмагы» («Тропа пешехода», 1957) и «Утызынчы ел» («Год тридцатый», 1963).
Ф.Хусни работал и в драматургическом жанре. На сцене Татарского академического театра имени Г.Камала с успехом шли его пьесы «Еллар һәм юллар» («Годы и пути», 1956), «Бертуган Таһировлар» («Братья Тагировы», 1965).
За заслуги в области литературы Ф.Хусни был награжден орденами «Знак Почета» (1957), Октябрьской революции (1978) и Трудового Красного Знамени.
В 1972 году за книгу «Гыйльмениса һәм аның күршеләре» («Гильмениса и ее соседи»), он был удостоен Государственной премии ТАССР имени Г.Тукая.
В 1993 году Указом Президента Республики Татарстан М.Ш.Шаймиева ему присвоено почетное звание «Народный писатель Республики Татарстан».
Ф.Хусни умер в 1996 году в Казани.
С 1936 года - член Союза писателей Татарстана.

Сортларга аеру:

популярлык

әлифба

бәя арту буенча

бәя кимү буенча

Күрсәтергә:

Каталог төре: