Авторы
•
Гаффаров Габдулахат Габдрахманович

Гаффаров Габделәхәт Габдрахман улы (Әхәт Гаффар)

Гаффаров Габделәхәт Габдрахман улы (Әхәт Гаффар) 1949 елның 1 гыйнварында (башка чыганаклар буенча - 1948 елның 23 декабрендә) Татарстанның Балык Бистәсе районы Олы Әшнәк авылында туа. Үз авылында - җидеелык, Олы Солтан авылында урта мәктәпне тәмамлый. 1966 елда Казан дәүләт университетының журналистика факультетына укырга керә. 1971 елда университетны тәмамлагач, 1971-1979 елларда -«Яшь ленинчы» (хәзерге «Сабантуй»), 1974-1979 елларда -«Социалистик Татарстан» (хәзерге «Ватаным Татарстан») газеталарында, 1979-1982 елларда «Казан утлары» журналында эшли. 1982-1987 елларда Татарстан язучыларының Әлмәт оешмасында җаваплы сәркатип вазифаларын башкара. Ә.Гаффар - психологик хикәяләр авторы («Язлар моңы» (1973), «Гозер» (1975), «Кашан җыры» (1977), «Бишек» (1980), «Яшиселәр алда әле» (1987), һ.б.). Язучының «Бодай бөртеге һәм тегермән тавышы» (1983, рус теленә 1991 елда Мәскәүдә тәрҗемә ителә), «Олы юлның тузаны» (1989), «Богау» (1998) әсәрләре заман проблемаларын - якынлашып килүче экологик һәм әхлакый афәтләрне, милли үзаң уянуын, авыллар бетүен, ачы сталинизм мирасын чагылдыра. Ә.Гаффар драматургия остасы буларак та таныла. Аның «Иртәгә улың булам», «Җиләк вакыты бер генә», «Соңгы ләкләк», «Бер картлыкта, бер яшьлектә» һ.б. пьесалары Казан, Минзәлә, Яр Чаллы, Стәрлетамак, Оренбург театрлары сәхнәләрендә уйналып, тамашачыларның игътибарын казана. Язучы әсәрләренең бер өлешен танылган шәхесләргә багышлый. Алар арасында М.Җәлилгә («Хөкем»), М.Вахитовка («Сызылып таңнар атканда»), Г.Тукайга («Соңгы сәгать») багышланганнары бар. Ә.Гаффар иҗатында әдәбиятка һәм сәнгатькә багышланган публицистик һәм әдәби-тәнкыйть мәкаләләре, татар мәдәниятенең күренекле шәхесләренә багышланган очерклары аерым урынны алып тора. Язучының әсәрләре рус, башкорт, эстон, әрмән, француз, немец һ.б. телләргә тәрҗемә ителә. Ә.Гаффар - ТАССРның атказанган мәдәният хезмәткәре (1990). 1977 елда ул - «Литературная Россия» газетасы бәйгесе, 1985 елда М. Горький исемендәге Бөтенсоюз әдәби конкурслар лауреаты була. 2008 елда «Энә күзе» китабы өчен Ә.Гаффар Татарстан Республикасы Мәдәният министрлыгы һәм Татарстан Язучылар берлегенең Ф.Хөсни исемендәге әдәби премиясе белән бүләкләнә. 1976 елдан - Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы.

Гаффаров Габдулахат Габдрахманович

Гаффаров Габдулахат Габдрахманович (Ахат Гаффар) родился 1 января 1949 года (по другим данным - 23 декабря 1948 года) в деревне Большой Ошняк Рыбно-Слободского района Татарстана. Окончил семилетку в своей деревне, а среднюю школу - в селе Большой Салтан. В 1966 году поступил на факультет журналистики Казанского государственного университета. После окончания университета (1971), в 1971-1974 годах работал в газете «Яшь ленинчы» (ныне «Сабантуй»), в 1974-1979 годах - в газете «Социалистик Татарстан» (ныне «Ватаным Татарстан»), в 1979-1982 годах - в журнале «Казан утлары».
В 1982-1987 годах был ответственным секретарем Альметьевской организации Союза писателей Татарстана.
А.Гаффар - автор психологических повестей («Язлар моңы» («Мелодии весен», 1973), «Гозер» («Просьба», 1975), «Кашан җыры» («Песнь Кашана», 1977), «Бишек» («Колыбель», 1980), «Яшиселәр алда әле» («Жизнь осталась впереди», 1987) и др.).
Острым проблемам современности - надвигающимся экологической и нравственной катастрофам, пробуждению национального самосознания, вымиранию деревень, горькому наследию сталинизма посвящены романы «Бодай бөртеге һәм тегермән ташы» («Зерно и жернова», 1983; русский перевод в Москве в 1991 г.), «Олы юлның тузаны» («Пыль больших дорог», 1989), «Богау» («Оковы», 1998).
А.Гаффар известен и как мастер драматургии. Его пьесы «Иртәгә улың булам» («Завтра буду твоим сыном»), «Җиләк вакыты бер генә» («Время ягод не вернуть»), «Соңгы ләкләк» («Последний аист»), «Бер картлыкта, бер яшьлектә» («И в старости, и в молодости») и др. с успехом шли на сценах Казанского, Мензелинского, Набережночелнинского, Стерлитамакского, Оренбургского театров.
Писатель посвятил ряд своих пьес известным личностям, таким, как М.Джалиль («Хөкем» - «Приговор»), М.Вахитов («Сызылып таңнар атканда» - «В предрассветье»), Г.Тукай («Соңгы сәгать» - «Последний час»).
Особое место в творчестве А.Гаффара занимают публицистические и литературно-критические статьи о татарской литературе и искусстве, очерки о видных деятелях татарской культуры.
Произведения писателя переведены на многие языки: русский, башкирский, эстонский, армянский, английский, испанский, французский, немецкий и др.
А.Гаффар - Заслуженный деятель искусств ТАССР (1990). В 1977 году он стал лауреатом конкурса газеты «Литературная Россия», в 1985 году Всесоюзного литературного конкурса имени М.Горького.
В 2008 году за книгу «Энә күзе» («Глазок иглы») А.Гаффар был удостоен литературной премии Министерства культуры Республики Татарстан и Союза писателей Татарстана имени Ф.Хусни.
С 1976 года - член Союза писателей Татарстана.

Сортларга аеру:

популярлык

әлифба

бәя арту буенча

бәя кимү буенча

Күрсәтергә:

Каталог төре:

Аудиокнига Әхәт Гаффар - Карачкылар

Бушлай

Библиотека Глазок иглы. Рассказы, повести, пьеса

В представленных повестях и рассказах одного из лучших татарских писателей – Ахата Гаффара – рассказывается о жизни татарского народа после Второй мировой войны. Писатель сурово, но в то же время с сожалением изображает действительность, он борется за моральную ответственность, описывает душевные переживания своих героев в контексте эпохи.

Бушлай