Бәйрәмова Фәүзия Әүхәди кызы

Бәйрәмова Фәүзия Әүхәди кызы 1950 елның 5 декабрендә Татарстанның Саба районы Сабай авылында туа. Туган авылында - башлангыч, күрше Олы Шыңар авылындагы сигезьеллык мәктәпне тәмамлагач, бик яшьли каләм тибрәтә башлаган Фәүзия Саба районында чыга торган «Җиңү байрагы» газетасында әдәби хезмәткәр булып эшли, бер үк вакытта Сабаның кичке мәктәбендә укып, урта белем ала. Ф.Бәйрәмова 1968-1971 елларда Казан театр училищесының режиссерлык бүлегендә укый, 1973-1975 елларда Казан телевидение студиясендә режиссер ярдәмчесе булып эшли. 1976 елның гыйнварыннан 1978 елның ахырларына кадәр гаиләсе белән Монголия Халык Рес¬публикасында яши. Казанга әйләнеп кайткач, 1979-1984 елларда ул «Казан утлары» журналында эшли, аннары «Татарстан яшьләре» (1985-1986) һәм «Социалистик Татарстан» (хәзерге «Ватаным Татарстан») газеталарында хәбәрче вазифаларын башкара. Бу елларда аның беренче публицистик язмалары басыла. 1987-1990 елларда Ф.Бәйрәмова Татарстан китап нәшриятының матур әдәбият бүлегендә мөхәррир хезмәтендә. 1989 елда ул, читтән торып укып, Казан дәүләт университетының татар теле һәм әдәбияты бүлеген тәмамлый. Ф.Бәйрәмованың беренче күләмле әсәре - «Болын» повесте - «Казан утлары» журналында (1983, № 9) басылып чыга. Аннан соң «Чакрым баганалары» (1983), «Битлек» (1983), «Кем?» (1984), «Күл балыгы» (1984), «Кыңгырау» (1987), «Канатсыз акчарлаклар» (1988) исемле повесть-хикәяләре дөнья күрә. 80 нче елларда Ф.Бәйрәмова драматургия өлкәсендә дә уңышларга ирешә: «Аллалар ялгышы, яки Яңа Матриархат» пьесасы (1981), «һәркемгә бер кояш» трагедиясе (1982), «Атылган йолдыз» (1985), «Сандугачның балалары» (1988), «Безне онытма¬гыз» (1988) драмалары. Язучының «Атом тамгалы татарлар», «Уралтау татарлары» һ.б. публицистик язмалары, «Караболак», «Нух пәйгамбәр көймәсе», «Кырык сырт» кебек әсәрләре моңарчы кузгатылмый яткан тарихи-иҗтимагый темаларга багышланган. Ф.Бәйрәмова - халыкара исеме танылган абруйлы сәясәтче. 1988 елда ул Татар иҗтимагый үзәген төзи, ә 1990 елда «Иттифак» татар милли бәйсезлек партиясенә нигез сала. 1994-1997 елларда Милли Мәҗлеснең рәисе булып эшли. 1991 елдан әдибә Халыкара төрки халыклар ассамблеясының рәис урынбасары вазифаларын башкара. Шушы юнәлештәге һәм мәгариф өлкәсендәге нәтиҗәле эшчәнлеге өчен ул Кембридж университетының Халыкара биография үзәге тарафыннан күренекле шәхесләр исемлегенә теркәлә һәм Үзәкнең дипломы белән бүләкләнә. 2001 елда «Кара урман» һәм «Соңгы намаз» романнары өчен Ф.Бәйрәмова Татарстан Язучылар берлегенең Г.Исхакый исемендәге әдәби премиясенә лаек була. 1986 елдан - Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы.

Байрамова Фаузия Аухадиевна

Байрамова Фаузия Аухадиевна родилась 5 декабря 1950 года в селе Сабай Сабинского района Татарстана. Начальное образование она получила в родной деревне, а восьмилетнее - в соседнем селе Большой Шинар. В 1966 году Ф.Байрамову, выпускницу восьмилетней школы, пригласили на работу в редакцию Сабинской районной газеты «Жиңү байрагы». Работая в течение двух лет в коллективе редакции, она одновременно училась в вечерней средней школе.
В 1968-1971 годах Ф.Байрамова училась на режиссерском отделении Казанского театрального училища, затем в 1973-1975 годах работала помощником режиссера на телевидении.
В начале 1976 года она вместе с семьей уехала в Монгольскую Народную Республику.
Вернувшись в конце 1978 года в Казань, Ф.Байрамова устроилась корректором в редакцию литературного журнала «Казан утлары». Через несколько лет она поступила на заочное отделение татарского языка и литературы Казанского государственного университета. В те годы она работала корреспондентом в газетах «Татарстан яшьләре» и «Социалистик Татарстан» (ныне «Ватаным Татарстан») и серьезно занималась литературной деятельностью. В 1987-1990 годах работала редактором в Татарском книжном издательстве.
Первое крупное произведение - повесть «Болын» («Луг») было опубликовано на страницах журнала «Казан утлары» в 1983 году. Вслед за повестью были написаны лирические повести и рассказы «Чакрым баганалары» («Версты», 1983), «Битлек» («Маска», 1983), «Кем?» («Кто?», 1984), «Күл балыгы» («Озерная рыба», 1984), «Кыңгырау» («Колокольчик», 1987), «Канатсыз акчарлаклар» («Бескрылые чайки», 1988).
Ф.Байрамова успешно работала и в других жанрах литературы. В 80-х годах она написала свои первые пьесы: «Аллалар ялгышы, яки Яңа Матриархат» («Ошибка богов, или Новый Матриархат», 1981), «һәркемгә бер кояш» («Каждому одно общее солнце», 1982), «Атылган йолдыз» («Сгоревшая звезда», 1985), «Сандугачның балалары» («Соловушки Соловья», 1988), «Безне онытмагыз» («Не забывайте нас», 1988).
Ф.Байрамова - известный политик. В 1988 году она основала Татарский общественный центр, ав1990 году - независимую партию «Иттифак». В 1994-1997 годах являлась председателем Милли Меджлиса.
В 1991 году на съезде Ассамблеи тюркских народов, проведенном в Казани, ее избрали заместителем председателя ассамблеи. За вклад в области просвещения Ф.Байрамова была награждена почетным дипломом Международного биографического центра, ее биографические данные помещены в издаваемую этим центром многотомную энциклопедию.
В 2001 году за романы «Кара урман» («Дремучий лес») и «Соңгы намаз» («Последний намаз») Ф.Байрамовой присуждена литературная премия Союза писателей Татарстана имени Г.Исхаки.
С 1986 года - член Союза писателей Татарстана.

Сортларга аеру:

популярлык

әлифба

бәя арту буенча

бәя кимү буенча

Күрсәтергә:

Каталог төре:

Аудиокитаплар Фәүзия Бәйрәмова - Кырык сырт

Бушлай

Тулырак